BAZEN SEN GÜLÜNCE

Bazen geceleyin vakti sessizliðin dalgasýnda.
Bazen de bir -Cemal Süreya- þiirinde bulurum seni.
Kimliðini bilmediðim sokaklarda,
Senin gülümsemeni fenerle ararým.

Caddeler boyu gölgeni saldýn kentlerime.
Bodrum,Van,Sakarya,Ýstanbul....
Her bir sýnýr her bir özgürlüktür sana varmak için.
Yahut gülümsemene konmaktýr özgürlük....


"içimde ölen baharlarýn gözyaþlarýna dokun,
aþk; sevinçlerin ikiz doðmasýymýþ,
gülen gözlerinde yaþayýnca anladým...
gülen kadýn;
bir ömür aþksýz nasýl yaþanýr bilir misin?
saçlarý aðarmýþ yýllar,
bahar yoksulu mevsimler,
ve hüzün sokaðýnda yitirdiðim susmalar,þiirler... "

Sen gülünce gökyüzüne doðru....
Bulutlarýn yanaklarý sevinirdi bana doðru...
-Sen ki biraz Þevval... Biraz da Dost kokuyorsun!...-
Ama en çok da gülen kadýn kokuyorsun aklýmdan!...


Not: Her ne olursa olsun!....
Her kim ne derse desin!....
Banane!...
Ben bildiðimi yaparým...
Bu þiirim sonradan tanýdýðým.
Ama gerçekten de dost denebilecek nadir insanlardan birisi.
-Umarým beðenebilir’sin bu þiirimi.... :) -
Ýyi ki seni tanýmýþým Þevvalcik <3

-Þevval DERVÝÞOÐLU-
Sosyal Medyada Paylaşın: