Sen küsünce bana, Kediler yemez, içmez, uyumaz oldu. Sen gidince usulca, Kediler üzerinde bir þefkat eli eksik oldu. Sen kaybolunca yanýmdan, Kediler, sevgisizliðinden ötürü intihara meyilli oldular!... Gel ey vefasýz kadýn!... Görmez misin ki, bu kediler seni bekler!.. Seni bir ufkun çizgisinde ahlar... seni koskocaman durgunlaþmýþ küskün, Bir yürekte beklerler... Hem de çok beklerler!... Gel ey vefasýz kadýn, bu kedileri için bari gel!... Ama sen gidince, Kediler’in düzeni bozulunca, Sanýrsýn ki bende hayat mý kalýr!.. Hiç bir þey kalmaz. Þayet gelmezsen, Benden ne bir kedi kalýr, Ne de bir eser esintisi kalýr!..
Not: Bu þiirimi--->> Deniz CAN’a ithafen yazdým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kuzey GENÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.