“Yüreðime iyi gelecek insanlar çok uzakta.” diyorsun
Çok uzakta mýyým sahi ben? Az sonra kapýn çalýnacak belki Postacý uzatacak beni Kitabýn orta yerinden sarýlacaðým sana sýmsýký Hem de hiç ayrýlmamacasýna Kokum, bakýþlarým, kahkahalarým, gözyaþlarým… Daha sayamayacaðým tüm hislerle karþýnda olacaðým
Bir isteðim var yalnýzca senden: Sohbete baþlamadan bas baðrýna beni, Hem de hiç kimseyi basmadýðýn gibi
Ýþte o zaman sözcüklerime kokun siner Kalbin dokunur kalbime, Zorbalýðýna nokta oluruz yaþanýlan gerçekliðin Kayýplýðýmýz son bulur Umuda bir neden olur ansýzýn geliþim Tüm hasretliðimiz de nihayet Düþlerinde sana sarýlýrým Ve aynada gülümserim her daim Senin bana güldüðün gibi Saçlarýna dokunduðunda ismimi andýðýn gibi…
“Hani bir sokakta, bir bankta ya da bir romanda buluþuruz.” diyordum ya Az sonra bir þiirde buluþacaðýz belki de seninle Kim bilir baþka nerelerde?
16.01.2016-14.18-Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkadir Güngör Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.