BU NAHIR

Meclisi sanýrsan kendine aðýl,
Seni nasýl adam etsin bu ahýr?
Aklýný baþýna al kökten daðýl,
Ýstersen ardýndan gütsün bu nahýr.

Ýçini kin ile nefret bürürken,
Bakýp besleyeni düþman görürken,
Kuzularý yiyen kurtla yürürken,
Nasýl ekmeðimi tatsýn bu nahýr?

Güneþin gözlerden uzaklaþtýðý,
Zifiri karanlýk tuzaklaþtýðý,
Vahþet ile kanýn dolup taþtýðý,
Yerlerde gizlice yatsýn bu nahýr.

Topraða gark olur nice öbekler,
Mezarlarda uyur masum bebekler;
Hâlâ sahibine havlar köpekler,
Bu þekilde nasýl ötsün bu nahýr?

Yüzü aydýnlatan yürek mi, dil mi?
Ýkisi birlikte, öyle deðil mi?
Güya sýðýrlar da yutmuþlar ilmi,
Kendini insana katsýn bu nahýr.

Deme ki devletim, yas ile yaþla,
Haine sabreyle içini haþla;
Bir an önce kalk da silmeye baþla,
Öylesine vur ki bitsin bu nahýr.

Ay ile yýldýzla al ile süslen,
O þanlý bayraðýn gücüyle beslen,
Aþkýyla yürekten gürle de seslen,
Varsýn cehenneme batsýn bu nahýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: