Hüzün Dolu Heybem

yine yüklendim bu gece sýrtýma hüzün dolu heybemi
þöyle bir iç çekerek yitik ömrümü
ne sevdalar gördüm imrenilesi
ne kör kuyular düþen düþene

nice býrakýldýðým karanlýklar geldi aklýma
ses soluk duyamadan
ardý aydýnlýk olsa da unutulmayan
en masum hallerime uzanan kirli dilleri gördüm heybemden taþan
kaç tabut aðýrlamýþým cýlýz omuzlarýmla
zamanla ölümü deðersiz kýlan

ilk þiirimi düþündüm bir an
indirdim heybemi usulca bir köþeye
buz tutmuþ ellerimle titreyek yazdýðým
belki bir satýrýnda aþina bir ben aradýðým
bir itiraf metniydi sanki
sýrtýmdaki yükün aðýrlýðý göðsümden kanýyordu gözlerimden damlayan çiðle karýþýp
kendi dünyamýn kavgasýna aradýðým partner olmalýydý dökülenler
kum kum ayna olmalýydý bana
yüzleþmeliydim tarihleriyle anýlarýn sýrayla
her harf tokat gibi çarpmalýydý yüzüme gözüme
dost mu düþman mý bilmek istemediðim

kavganýn tam ortasýnda sen beliriverdin satýr aralarýnda bir yerlerde
ezelden ruhuma okunan sen
hiç göremediðim varlýðýyla ýþýldayan gözlerimin müsebbibi sen
yelelerinden tutarak hýzla atýný üzerime süren
kaç kez sildiðim halde kâh virgülde kamburum kâh ünlemde güldüren

apar topar yüklendim yine köþede beni bekleyen heybemi
içine bir sen daha atarak
adýný bilmediðim adýný koyamadýðým sen
benden geçip giden bir sen

yolumuz uzun
hadi gidelim
benim hüzün dolu heybem

Adeviyye Metan
Sosyal Medyada Paylaşın: