..........................................................’beni unut’ diyen herkese..
ben seni unutalý küflenmiþ pencerelerden sarkan pembe alaþýmlý kaç kadýn bileði geçti dudaðýmdan ve kaç kangren hafta sonuna indim ki uðultulu karanlýklarýnda medeni hüzünler vardý çiçek desenli etekler ve efsunlu morluðu ruj lekesine kurban edilmiþ dudaklarýn gölgesi teslim olmuþ þehirlerin izbe damarlarýmdaki kýlýçlarla dansýydý zaman
aldým baþýmý gittim bir yanýmda metropol öbür yanýmda þehirlere özgürlüðü içiren yurtsuz daðlar vardý ne kadar dirensem de kuyulardan geçen kervanlar mintanýmdaki kuþun cývýltýsýný boðdu ve soluðum terk edilmiþ peygamberlerin üþümelerine sarktý
ben seni unutalý kedilerin mýrýltýlarýný öptüm en kederli halimle oysa bilsen ki kaç kadýn öptü ve asýldý beyaz ceketimden ve esmer denizime memelerini emzirdi ben seni unutalý sesim kaç kuþ ölüsü taþýdý kaç tenha kadýn teni... kaç yenik kadýnýn kýrýklarýný onardým yakamozlarla ki elleri onlarýn içinde bebekler ve dalgalarla ölünen bir zamana batarken yorgun sesim puslanarak döllendi aynalarýnda onlar ki aptal bir karanlýðý bulvarlardan alýp yataklarýna yýðarlar
ben seni unutalý sel baskýnýna dönüþen sesim bir ölümün kýyýsýnda göz bebeði kurumuþ bir kadýný ýslatýr alýr götürür renklerin þarkýsýný aþkýn dikenli nakaratýna ki bin yýldýr durmadan akar tarihin sokaklarýnda ben seni unutalý sakalý tarihin tüylerine uzayan bir adamým kýsa pantolonlu bir çocukluðun tam ortasýnda
artýk gözlerimde yaþamýn hararetli devinimi yanýmda aþýk bir kadýnýn hamarat sýcaklýðý oysa ki ben eskiden kuzeyine belki de izbe metropol otellerine sýðýnan pusatsýz ve aðlamaklý soluðumun gülen kýyýsýna dokunuyorum þimdi çünkü seni unutalý, varoþ çarþýlarýnda harac-ý mezat eyledim bilgeliðimi yanýmda tütün birkaç kitap biraz intifada esmer çocuklar ve ýssýz bir halk kuþattý sesimi direndim ve bir baharý emzirdim son umutlarýmda
ve ben seni unutalý devam ediyordu ölüsünü arayanlarýn göçü bilsen ki senden sonra kaç eylülün ipi örüldü kaç asker vuruldu pusularda daðlarda kaç gerilla ve bilsen kaç kez üþüdü içimde tanrýlar çocuklar ülkemde vurulduðunda
þimdi ara sýra aþk; muþtulu azizelerin yatak sefasýndan yükselen serin bir inilti gibi kemirse de içimdeki her pusatý ve piç bulutlar emzirsem de sesimde ve içimde günahkar bir þölene dönüþse de yaþamak seni unuttum! seni unuttuðum andý tanrýnýn doðum günü çünkü galiptim ve halaylar kurulmuþtu dört yanda ve sürgün kalmamýþtý yaþanacak... Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.