ah usuma sufle veren yaralý kuþ! kalemi kim tutturuyor sana? dersin ki; "an" ýn çirkin eklentilerine takýlmak deðil; aþkýn sularýnda yalpalamak gerek bize! koyver gitsin nidasý bir soluk etmeyen söze!
sen ki kendin içre devinensin, can’ý canan bilen gönle semah ile… söz yetiþtirmek deðil seninkisi, söz içinde biz, biz içinde ummana gark olmak demez misin? ettiðin her kelamýn ayrý ayrý bir manasý mý olmalý? neyi bilirsin, bilmediðini mi? anlatmak için deðil kendini anlamak için incinirsin!
hidayet dal/can sokaðý lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.