ezanlarýn esintisi sustu silahlarýn da uzak bir þehir irkilmiþtir þimdi uykusunda çünkü beyaz baþörtüsü kanlý bir kentsoyludur mardin dizleri kanamalý çocuklar kürtçe aðýtlar yaralý çocuklarý þehre taþýyan atlar ve serin göðüslü kadýnlardýr biraz da
/annemden öðrendim nasýl irkilir uykusunda dünya; ey bana bir þehrin nasýl irkildiðini öðreten kadýn biliyorum.. sen de gideceksin giden atlarýn ardýndan içimde seni durmadan anacak uzak bir mezopotamya/
hani göçmen olurdu hüzün kuþlarý baba hani kýþlaðý gönlünün istikametindeydi insanýn hani kan kadar esaslýydý gözyuvarlarýn hani en kallavi tokatlara dayanacaktý yýkýntýlarýn hani demiþtin ki ’yalancý baykuþlara inanma sakýn’
/umut aþýlardý babam benzer sözlerle ve yürürdü ibrahim gibi ateþlere, kýzýl güllere hüzünlüdür bir çocuk için babasýný anmak ve hazindir acýnýn toynaklarýyla biteviye okþanmak../
sonrasý seðirten annemdi yemenisi kanlý bir þehirdi annem ve mateminin tanýmý olmazdý meþ’arý bilmezdim amma annemin yürüyüþü sa’ye benzerdi makam-ý ibrahimken babam azýcýk için için kül olup yanmaktý..
tüm vakitlerin durduðu an yedi yaþýndaydým toprak damýndan düþmüþtüm bir evin sonrasý çýðlýklar ve aman dilenen atlar ve yurdumun toprak damlý metanetli evleri; pencerelerinde kandil ve çerað yanan..
___yedi: ___heyecaný bitmez sonsuz bir ömrün ifadesidir bilirsin ___yedi; ___yani her zaman!
ve atlar ahhh itaatkar ve vefalý atlar..! ! çocukluðumun amansýz tanrsýdýr onlar tentürdiyot kokusu ve annemin sa’ye benzeyen yürüyüþü onlardan yadigardýr n’loursun ya rabbi bak yalvarýyorum sana atlara dokunmasýnlar yoksa bu kabus yoksa bu kalem kaðýt sesi yoksa usuma üs kurmuþ acýlar yoksa yedi yaþýn iafadesini anlamayan insanlar beni çýldýrtacaklar; daha yedi yaþýnda tanýþtýðým en esaslý kan
/kanlý bir tutam saçýn kabusundan irkilerek uyanmalý insan ve yok edebilmeli kendisini ki bilirsin dalganýn suskunluðudur yokluðu yine bilmelisin ki bir dalga en çok sustuðunda hissettirir varlýðýný ve ancak yok olmakla olur varlýðýn ispatý budur insanýn en çoðul intiharý/
ömrümün kabadayý tarafý ve þehrin en güzel kýzýydý sayrý yataðým damlarda tahta sedir; ’þehre kafa tutan þehrin en güzel kýzýný da alýr’ sonrasý binlerce þeffaf ölüm ve bir faili meçhul ’iyykkk elleri kan’ ansýzýn en masum düþ katledilir bilirim bu þiire sýðmazsýn ve yadýrgarsýn yerini eyy nazlý batman...
ayýþýðý berrak, serin ve merhametli kentlerimiz vardýr destanlarý uðultularýnda saklý bir kaç meridyende paylaþtýðýmýz düþlerimiz, ürkekliðimiz korkacak ne var ki birazdan ülker güzeli yanacak ve ýþýldayacak saman yolu göðe umutla bakan ’adiloþ bir bebedir’ diyarbakýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.