Benim þiirlerim, hep hüzün kokar!
Koparýn bir sayfa, koklayýn, görün...
Bu duygu kalpleri hazana sokar;
Arada uðrayýp, yoklayýn, görün...
Hüzündür hayatýn tuzu, biberi...
Az deðil, Âdem’le Havva’dan beri!
Çocuktan al derler doðru haberi;
Hele bir konuþsun, bekleyin, görün...
Sessiz kaldýrýmlar, gece, lacivert…
Lambanýn altýnda bir can, sanki pert!
Bu hüznü kaldýrmaz öyle hiç bir fert!
Gam yükünü sýrta yükleyin, görün...
Fonunda bir yaprak, kiremit rengi!
Hüzün bu, býrakmaz dilde ahengi...
Ölçmek zor, kasvetin yok ki mihengi!
Dertleri dertlere, ekleyin görün...
Yâd edildiðinde, bin hüzün çöker!
Açan güz gülleri, Mushaf/ýn döker...
Duygu yüklü hazan, kendine çeker;
Sararan eylülü saklayýn, görün...
Allah var, þiire, yakýþýr hüzün...
Görürsün yaz bitip, gelince güzün!
Solar tüm benizler, solar ay yüzün!
Ekimi, kasýmý paklayýn, görün...
Antalya-2016/01
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.