Karlý bir gün Uludað’dayýz karlara bata çýka yürüyoruz ikimiz de okul kaçaklarý gibiyiz
ateþ yakmýþ iki yabancý genç çevresinde Gitar çalýyorlar beyaz bir dansýn kollarýndayýz
yanýmda hayalin gözlerimde günden güne belirsizleþen silinen bir siluetsin þimdiyse hayal bile deðilsin sadece bir izsin karlý bir gecede kaybolan karlar örtüyor topraðý ve geçmiþin izlerini her yer apak ne kuru bir dal ne tek bir yaprak kýþýn bütün haþmetiyle örttüðü geçmiþ görkemli bir panaroma
ellerini arýyorum ellerini ve sen her geçen gün uzaklaþan sisler içine karýþan adam ve gözlerimden git gide silinen siluetinle koskoca bir mazisin anmaktan vazgeçemediðim an be an andýðým
artýk izin vermelisin çek hayalini aradan yaþamak istiyorum mutlu ediyor keyfin bö(y) lesi ye sevdiðim
biraz gül istiyorum þimdi sen kardan bir adamsýn bir süre sonunda eriyip bitecek olan
burnun havuçtan gözlerin kömür
karlara buluyorum her bir yanýný aðzýn yukarý doðru kavisli aðzýna taktýðým pipodan dumanlar çýkýyor çünkü iskeletin çam aðacýndan bildiðin odun tutuþturdum yanýyorsun içten içe
gülmek sana çok yakýþýyor sonra silkeleyip karlarý üzerinden kar topu savaþý baþlatýyorum flim orda bitiyor
Yüksel Nimet Apel
29/Aralýk/Pazar/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.