Hayat ömürlük tuval, düþler rengârenk boya
Yüreðinin sesidir her ressamýn fýrçasý...
Yarým kalan tablolar...Ansýzýn biten rüyâ...
Her gizemli kördüðüm bir nizâmýn parçasý.
Bir nizam ki, âsârý, âþikâr gören göze
Sýðmaz beþer ufkuna kâinat arazisi
Bir nizam ki, cem olmuþ, yazýlmýþ otuz cüze
Karýncayý gözetmiþ adalet terazisi.
Bir nizam ki, Hâlýk O; O’dur kimsesize Kim
Fenâ fillâh makamda O’dur yeðâne sâhi
Düþünmeyi bilene herþey açýk, nitekim;
Her nesnede O’ndan iz, hep o Mühr-ü Ýlâhi.
Bir nizam ki, her can çün, dört mevsim açýk büfe;
Ne mü’minler kayrýlmýþ, ne aç kalmýþ beynamaz
Bir nizam ki, içinde, yer yoktur tesadüfe
Rüzgâr emir almadan, yaprak dahi oynamaz.
Bir nizam ki, doðarken, sütü hazýr bebeðin
Her annenin göðsünden en billur pýnar taþar
Bir nizam ki, kanadý, "düþün!" der kelebeðin
Hakk ve hikmeti idrak aklýn boyunu aþar.
Þaþarým, nûr var iken, tercih edip zifiri
Þûasý sönsün diye güneþe üfleyene.
Þaþarým, unutarak, "davetsiz misafir"i
Þandan, þereften sayýp, günah istifleyene.
Bir yer var ki, yolu sarp; üstünde ince Sýrat
Ne akçe fayda eder, ne iltimas ne nüfuz
Ýrâde, lâkin cüz’i, gerisi mukadderât
Yazan kudret kalemi; yazýlan Levh-i mahfuz.
Bak topraðýn baðrýna; pürüzsüz olsa da ten
Her yol mezara çýkar, diller sükûta, susa
Bu handa çadýr kurduk, geçici; muvakkaten
Ben diyeyim üç günlük, siz deyin daha kýsa...
Mecit AKTÜRK
Berlin, 03.01.2016