Vazgeçmedi Yazmaktan

Gecenin sessizliði çökerken ansýzýn
Gözler ise, soðuk camlarýn buðusuna takýlýr
Sanki zindanýna perdesini çeker gibi
Demlenmiþ kaderiyle, vazgeçmedi yazmaktan



Havanýn soðuðu sinmiþtir dört duvara
Ýnadýna üþütür ayak uçlarýna kadar
Kýmýldamak mümkün deðilken yerinden
Buz kesen ellerinde dermaný yokken
Uyuþan parmaklarýyla, vazgeçmedi yazmaktan



Dolup boþalýyordu duygu pýnarlarý
Esiyordu sert asi poyraz yelleri
Mosmor olsa da üþüyen elleri
Yamuk çarpýk tutsa da, vazgeçmedi yazmaktan



O kadar çile vardý ki yazýlacak
Beyni alt üst eden manalarda
Döküldü önüne acý tatlý izleriyle
Artý ve eksileriyle, vazgeçmedi yazmaktan



Sadece gücü kalemine yeterken
Geçmiþin hatasýný yüze çarpýyordu
Belli belirsiz filim þeridi gibiyken
Üzdüðünü bile bile, vazgeçmedi yazmaktan



Simsiyah kara buluttu üzerindeki
Aydýnlýðý aradý gizemli manalarda
Gözleri aðýrlaþtý kirpikleri batarken
Direnci yitiren bilek, canýný sýzlattýkça
Söz dinlemeyen kalemi, vazgeçmedi yazmaktan



Nesrin Önem Demir
02 01 2016
Sosyal Medyada Paylaşın: