Hani Ölenle Ölünmezdi?

Hani ölenle ölünmezdi,
ölenin arkasýndan da aðlanýlmazdý?
Oysa her gece ölüp ölüp yeniden diriliyorum yokluðuna.
Her gece yolunu gözleyip,
beklemekten yoruldum.
Gelmeyeceðini de gayet iyi biliyorum.
(Ne kadar acý!!!)
Güzelliðindeki ihtiþamý tecelli eden duygularým,
Yokluðunun haberini hatýrlayýnca,
hayal-i inkisara uðratýyor kalbimin bütün uzuvlarýný!
Týk... Týk... Týk... derken,
durmaya baþlýyor yavaþ yavaþ kalbim.
Bundan böyle hayattan münezzeh;
Muvakkat dünyadan uzak.
Eeeyy kalbimin çýðlýklarýný dillendirmeyen biçare lisaným!!
Gün, haykýrma günü.
Baðýrýp,
çaðýrýp,
yalnýzlýðýn affýna iltica etme günü.
Gün senin olsun,
Günün güzelliðini zuhur eden hüzünler de
gölgen de solsun....
Ve eeey benim gül kokulu mevt sevgilim
Sen gittin gideli
ben de bittim
Bütüüün günüm yokluðunla zikredilecekse;
Ben BÝTTÝM!!

Diyor ya bir þarkýda "Kendine iyi bak" diye
Onu da diyemiyorum sana!
Nasýlsýn, iyi misin onu da bilmiyorum
Ne haldesýn,
ne yapýyorsun?
Hiç bilmiyorum, hiç!
Kocaman bir hiç ýþte!
Özlüyorum ýþte seni!
Gelmeyeceðini bile bile bekliyorum seni

Gözyaþlarýmla suluyorum kabrini
Af et, varlýðýnda belki de bilemedim kadrini
Þimdi bi Allah, bir de ben biliyorum derdimi
Yokluðunda çok aradým seni
Ve dinletemedým bir türlü sana derdimi
Sosyal Medyada Paylaşın: