Nesli tükenen yalnýz kelaynak kuþu mudur?
Hani insanlýk nerde, o hiç görünürde yok!
Kuþlarýn tek zorluðu düzü, yokuþu mudur?
Nesli biten insanlýk, sadece sayýmýz çok...
Mamut bitmiþse fil var, nesli biten dinozor!
Kimmiþ nesli tükenen, onu bir de bana sor...
Ýnsana deðil, önce, insanlýða kafa yor;
Kelaynak kuþlarýna, insanlarýn karný tok...
Yumurtadan birkaç kuþ, kesilmiþse ne çýkar?
Hem bin bir çeþit kuþ var, biri yerine bakar...
Ýnsanlýðý gömmüþler, hala kim aðýt yakar?
Önce insanlýk lazým, o kafana iyi sok...
Hayvan sevgisi deyip, kucaklamýþ sýn iti;
Kocalar köpekleþmiþ, yiyor hep kadýn eti...
Ýte göstermektense, o güzel meziyeti;
Önce insaný çok sev, kýyýmdan elini çek...
Gözünüz aydýn olsun, hayvanlar korunuyor!
Onlar rahat ettikçe, halka yol görünüyor...
Kadýn kara toprakta, erkekler sürünüyor;
Ýnsanlýk bitsin de gör, hayat ateþten bir ok!
Biraz da insanlarý, sevsek gök mü yarýlýr?
Tüm canlýlarý sevsek, Yaratan mý darýlýr?
Kamil insan her iki, cihana da sarýlýr;
Ýþte o zaman hayat, ne kadar da þýk olur...
Antalya-2015/12
TÜM ÝNSANLIK ALEMÝNÝN YENÝ YILLARINI KUTLUYORUM...HÞT
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.