Bir akþam kýzýllýðýnda, Hýrçýn günün aymazlýðýný, Asýrlýk bir çýnar dalýna asýp, Artýk rüzgarlarýn yýrtýklarýna, Býrakýrken, bir de bakmýþým ki; Yorgun bir güvercin gibi, Iraklardan gelen sensin…! Gözlerin de; yedi renkli gökkuþaðý, Saçlarýn da; Ýlkbahar kýrýntýlarý… Papuçlarýna yapýþmýþ, Kelebek kanatlarý… Gülüþün de; Yeþil kekik kokusu, Ellerinde; Bir çekimlik yalnýzlýk... Ve…benim içimde, Bin zindan dolusu hasret, Bin ýþýk yýlý kadar uzun özlem. Hali periþan naçar ve biçare, Yüreðime dökülmüþ, Duman karasý gibi yýldýzlar. Ne sima’nda bir gölge, Ne dilinde sitem var. Avuçlarýnýn içini öpmüþüm, Dünyalar benim olmuþ…!
M.Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.