Sen bir deli çaydýn, akar giderdin gönlünce, Bazen coþup çaðlayarak, bazen mahzun ve durgun Ve ben; yanýbaþýnda bir söðüt aðacýydým, Sevdâsý salkým salkým, ezelden sana vurgun Ömrü, seni seyretmekle geçmiþ, gözleri yorgun...
Ne sen, bir kez taþýp yataðýndan, yaslandýn gövdeme, Ne de benim dallarým Eðilip bükülseler de, ulaþabildiler senin derinlerine...
Sana hayran, sana âþýk, koca bir salkým söðüttüm Sevdayý, hep öksüz bir yavru gibi sînemde büyüttüm Kývrýlýp gidiþini izledim, hep kýskanan gözlerimle, Ben yýllarý hicranla, ve hasretle öðüttüm...
Sen hep, kâh durgun, kâh coþup çaðlayarak Gözlerimin önünden süzülüp gideceksin Ve ben, çaresiz, hep o gidiþini seyredeceðim Yine de, ömrüm oldukça, tükenmeyen bir umutla Kavuþacaðýmýz günü bekleyeceðim...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.