Pýnarýn baþýnda salkým söðütler;
Dallarý yerlerde sürünür durur…
Bilmem bu güzeli, kimler öðütler?
Kirpiðinin oku, kalbimden vurur...
Çalý, çýrpý kaplý, baðýnýn önü;
Þehre doðru bakar evinin yönü...
Cemali andýrýr, ay on dördünü!
Bakýþý kor gibi, yakar, kavurur...
Yaban erikleri kehribar gibi...
Erikten görünen, nazlý yar gibi!
O nazik elleri sanki kar gibi!
Saçlarýný yeller saçar, savurur...
Allanmýþ iðdeler, dallarý yerde…
Çiy düþmüþ üstüne sabah seherde!
Vurulup düþtüm bir onulmaz derde;
Ben söz isterim o, büker, kývýrýr!
Dolanýr her sabah çevre yolunu...
Þaþýrtýr insanýn, saðýn solunu!
Bir kirmana sarmýþ, güzel kolunu;
Köyün etrafýnda çeker, çevirir...
Midemde bir kramp, gözüm kararýr!
Bilemedim neden benzim sararýr?
Dilerim bir gün de, bana yakarýr;
Gelse o gün göðü, yýkar, devirir...
Tanrým bu aymaza nerden kapýldým!
Komþular, sanýrým fena çarpýldým!
Hasada gelmeden nasýl çýrpýldým!
Acep bunun sonu nereye varýr?
Karaman-2015
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.