Ordan burdan konuþarak içtik suyumuzu her buluttan türbülansa girerken soluðumuz kestik rüzgarýn nefesini lal bir replikle atmosferim sufle ver dünyaya kýrýlan bütün döngülerde izafi, Paulo Coelho’nun gölgesi
Beyaz bir labirentten geçtik Thetisle uyuduk aþk, uyandýk araf tokuþturup camdan kuþlarý göç tarihiyle mizahsen her mevsim iki araz þiir sevmek diye bir þey yani ön görüsüz düðüm ilmeðinde...
Ara sýra bir rüyada uzaktan gülümser gözlerin yanýp sönen Thera bir tren bozar masalýmýn kurgusunu akþam ve sen, en uzak en yakýn iki ihtimal bir pencere
Hüzün bozan zaman avuçlarýnda kum
Bütün þaþkýnlýðýyla bir yontu tanrýsýna atfen taþlarýn titreyen gölgesine su versin sonra bir aðaç diksin yaþamýn kýyýsýna öyle ki hic kimse öteki deðil herkes öte ki...
Özetle bir ipin ucunda bir kalemin ucu da
yani her acý da el yazmasý kendi suretimizin
Diyedir mutlak seni seviyorum
Ütopyamýn tanrýçasý...
CC_
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumali Çorbacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.