yeniden sevdanýn tükendiði duvar diplerinde törpüledim ayak seslerini kentin sokaklarýnda kamburu çýkmýþ bir aþk zeytin aðacýnýn dibinde hüzünlerini hecelediði sýcacýk dakikalarda yoksulluðunu sesiz yerinden öptü
alnýmda daðýnýk duran piþmanlýk belirgini dökülür yüreðime bütün þarkýlar yalnýzlýða çalar ve ben güç etmiþ kuþlar gibi düþüyorum yollara yaþama abanarak sancýyla