HOCAM, ÖZÜR
HOCAM, ÖZÜR
Bizim ustalara saygýmýz çoktur,
Edepsizlik deðil, iþimiz aþktýr.
Varsa bir gaflet ve de delalet;
Bizlere yakýþmaz, törede yoktur.
Bu nefis her dostu tutup sarmazsa;
Doðru söze boynu eðik durmazsa;
Ne diye de nefes alýr yaþarým,
Hangi yüzle kalem alýp yazarým.
Ya yanlýþ anlattýk, hocayý kýrdýk,
Ya anlatamadýk, boþuna yorduk.
Durup dururken de, telaþa sardýk,
Üzdüysek hemen de kalem kýrarýz.
Cahil kalem aþkta daha çok yeni,
Hocam öðüt alýp dinleriz seni.
Hele de bilerek üzmek ne demek;
Kendisi býrakýr bu kalem beni.
Bizim kalem daha çokca çelimsiz,
Sanýr kendisini bir an ölümsüz.
Mürebkep de kuldur birgün biter de,
Tutar bedduasý, üstad isterse.
23.12.2015
MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.