TAŞ KALBLİ

HEY TAÞ KALBLÝ

Hey, taþ kalbli!
Taþlar bile aþka geldi.
Geldi de aþka; tepeden derelere indi.
Senin kalbin taþ kesildi;
Acý verdi.

Taþlar aþka erdi;
Yuvarlandý ovalara vardý da,
Ot, meyva oldu.
Senin kalbin buz gibi dondu,
Kendi gülünü kuruttu.

Ýki melek gelip de görünse;
Ay ile güneþ buluþsa;
Bebekler konuþsa,
Kalbler taþ kesildi mi
Yumuþamaz.

Kalb bu,
Sevmedi mi sevmez.
Olsun,
Ama kendine eder.
Sevenler güler,
Sevmeyenler bir bilseler.

25.12.2015

MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın: