öfkeli ayazlar çalar pencerelerden ışıkları
sonra geceyi uyandırıp, birlikte yola düşerler
alıp terkilerine köşe başlarının yetimi korkuları
dağıtırlar cümle aleme azar azar
çakır keyif esintilerle dolaşır kerametsiz lodoslar
öyküler anlatırlar buz tutmuş mevkidaş sokaklara
hani kar yağsa neyse, hep kırağılar çınlatır kulakları
ay ışığında
buseler yağdırır kaygan zeminlere yıldızlar
bir evsizin yüreğinden sadece kaldırımlar öper
yani böyle kış olmak çekilir dert değil ama
ne mutlu ki karların içinden kardelenler doğar
markası muhtelif elbiseler giyerken ağaçlar
sevgiye yenilirler hepten, uykularında bahar
sen boş yere öldürdüğün zamanları sayma bana
haydi söyle, daha yaşayacağın kaç mevsimin var
15 aralık 2015/hatice ak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.