Ey yar;
Þehrin avuçlarýnda birikiyorsun...
Adalar vapurunda simidine ortak oluyor kuþlar
Ortaköyde saçlarýnýn dalgalanan kokusuna...
Ayaklarýnýn altýnda dansediyor makadamlar
Þen kahkahalarýnla çoðalýyorsun
Mahpus kaderine inat
Ve çoðaltýyorsun bahar çiçeklerini
Koklayarak...
Ey yar;
Þehrin avuçlarýndan damlýyorsun...
Söz þerbetinden içiyor kumrular
Rüzgarda rapsodi yapýyor
Ruhundan gitarýna dökülen notalar
Sonra,
Surunu üflüyor Ýsrafil gecenin
Yalýn ayak bir seviþmenin Tanrýsý oluveriyorsun
Ýnliyor duvarlar þehvetinden
Ateþinle gökyüzünde her gece
Yýldýzlarý kaynatýyorsun
Sabaha avuçlarýma gecenin yangýnýndan kalma
Bulutlarý býrakýyorsun...
Sen
Ruhuma da,
Bunaltan yazgýma da
Ýyi geliyorsun...
Ey yar;
Þehrin avuçlarýndan taþýyorsun...
Beyoðlu sýrtýnda taþýyor seni
Sýcak þarapla mideni yýkadýðýnda
Gökyüzü karanlýk yüzünü gösteriyor
Aðladýðýnda...
Ey yar;
Ruhumun kasnaðýnda ki en renkli oyamsýn
Þehir bile sana açken
Bu garip sensiz nasýl oyalansýn?
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.