Son rüyam ol. Ama ilk kabusum ! Ve ilk korkum , anne desin sana. Yokluðunla sýnama beni ! Ayrýlýk þarkýlarda kalsýn , ihanet kitaplarda.
Son sözüm ol ve kimse susturmasýn beni. Ve ilk sözümde ki heyecanýmý sakýn unutturma bana. Býrak gözyaþlarý bulutlarda kalsýn. Dýþarýda mevsim kýþ. Ama sen gözlerinde baharý yaþatansýn. Hasret hep ufuklarda kalsýn , hayat umutlarda. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.