Oturdum uzun, uzun yüzlerime baktým. Aynada Yaþantýmý gördüm. Derin çizgiler gördüm, sararmýþ gözaltlarýmda. Tekrar, tekrar baktým, yüzlerime beliren yaþantýmýn sonbaharýna. Kendime acýdým. Hala nasýl sað olduðuma þaþtým. Bir ölüye bakar gibi baktým, bu gün aynaya.
Bana beni anlatý, gözlerim. Düþündürdü beni, her bakýþýmda uzun, uzun yüzlerim. Yorgunsun dedi Senin halin kalmamýþ dedi. Ama üzülme dedi, kýsýk bir bakýþý ile avuttu beni gözlerim.
Derler ya aynalar yalan söyler. Olsun. Ben onda geçmiþimi gördüm, yaþantýmý gördüm. Bazen üzüldüm, bazen serinledi yüreðim. Bakmaktan korkmuyorum. Yeter’ ki yaþ dökmesin, þu baktýðým aynadaki yorgun gözlerim.
14 Aralýk 2015-12-14 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.