yeni yetme türküler dolanýyor kulaklarýmda
boþ bir kaset…
duvarlarda sesinin gölgesi
gurbet yuva yapýyor göðsümde
bakýþlarýmda yankýsýz þimþekler
ben ki gözü dönmüþ sarhoþ gibiyim
ruhuma hüznü öðreten ezgileri
parçalýyorum ellerimle
yine de hüzzamlý sesin
cüzzamlý mazimden gitmiyor anne
boðazýmda kalan yanýk kestaneler
ve sobanýn üstünde unutulan aðýr ko(r)ku
belki de ateþin içine atýlan bir pantolondandýr
kalbimin böylesine çýplak kalýþý
ilk kýrmýzý
ilk pantolon
ilk yeni
ilk benimdi
külleriyle kefenledin gülüþlerimi…
boðazýmda kalan yanýk kestaneler
ve tütsülenen gözyaþlarýmla
ben hala o çýplak çocuðum anne
hadi çay içelim anne demli olsun
sen þimdi kederimi kaderimle karýþtýrýrsýn
istersin ki yudumlayayým yine
sessizce...
sadece su ve dem
hayat ve ölüm gibi
Bil istedim,
artýk ben çayý kedersiz içiyorum anne
Þimdi ben,
gözlerimdeki ay’ý fersiz biçiyorum anne…