Bahar gelse aşkın coğrafyasına

Bahar Gelse Aþkýn Coðrafyasýna


Özlemenin bir lisaný olsa, çözülmezdi hiç bir dilde.
Aðlardý bir bir harfler, kanardý baþtan ayaða cümle.
Ayrýlýk yine elini bulamýþtý bir sevdaya,
Budamýþtý iki yüreðin dallarýný bir anda,
Savurmuþtu hayat adýna ne varsa,
Öyle kararmýþtý ki gözü; hesap edememiþti,
Ýpe çekilmiþ bir sevdanýn kaç ölüm edeceðini.
’’Git’’ dedi kadýn, serdiðin gülistanlarý toplayarak.
’’Git’’ dedi erkek, saldýðýn sancýlarý geri alarak.
Gitmek öyle kolay mýydý?
Öyle olsa kimse kimseden beklemez, sessizce gidilirdi.
Gidemediði için, git demiþti kadýn.
Gidemediði için,git demiþti adam.
Gittiler serin bir eylül gecesi henüz tutulmamýþken aþkýn þeceresi.
Ýçi çekilmiþ birer kabak gibi vurdular iki yüreði yere,
Yürekler boþ deðildi, sesleri asumana yükseldi.
Ýnciler döküldü yýldýzlarýn saçlarýndan, gece ikiye bölündü.
Yarým kalmýþtý þiirler ve gününü bekleyen gülümsemeler,
Yarýlanmýþtý bir kadýn, bir erkek, yýkýlmýþtýlar birer birer.
Yarýmlarý kucakladýlar; hiç biri diðer yarýmýn tamý etmiyordu.
Sadece bir tam vardý ortada,
Acar veren yaralar.
Çýktýlar gizlendikleri kabuk altýndan, kanadýlar.
Umursamadý ayrýlýk, rafa kaldýrdý sevdayý ve ellerini yýkadý.
Gitmeliydiler!

Git demiþti kadýn, gidemem diyememiþti adam.
Biliyordu kalsa kuðular vurulacaktý boyunlarýndan.
Kelebekler yanacaktý pervane niyetine, ateþe koþmadan.
Kökünden sökülecekti henüz acar vermiþ bir fidan.
Git demiþti adam, þimdi gitmezsen bir daha býrakamam.
Çatlar sazýn gövdesi gibi yürek ikiye bölünür,
Bir tarafta masum bir can,
Bir tarafta ömürlük sevdam.
Bir tarafta baþý göðe eren yürek,
Bir tarafta salkým söðüt gibi vicdan.

Git demiþti kadýn kalmanýn anlamý olmaz biz olmadan.
Sen yarým gelirsen, ben tamamlanamam.
Geliþinle çiçeklenir dallarým, gidiþinle harp tufan,
Bir atýmlýk ömrüme bunlarý sýðdýramam.
Gidiyorum diyemeden gittiler, ellerinden düþürüp geleceklerini.
Sýrtladýlar bin ömre sýðacak hasretleri.

Sevdalarýna yeni umutlar iliþtirip astýlar bir dua çubuðuna.
Aniden amin yaðmurlarý yaðsa, veda edecekler aymayan sabahlara.
Þükür secdesi kuracaklar yürek kýblegahýna.
Çöle dönmüþtü bulutlar, mecnunun ayaklarýnda,
Vuslatlar kristalleþmiþti göðün göz pýnarlarýnda.
Bir rüzgar çýksa þimdi, bir çöp kaçýrsa bulutun gözlerine,
Yaðmur çiçekleri çatlasa aniden.
Bahar gelse aþkýn coðrafyasýna.
Diye düþündüler, olmadý!
Gittiler ömürlük sevdalarýný býrakarak yarý yolda.
Bal mumundan, et týrnaktan ayrýlýr gibi gittiler.

Gözlerin çölünde seraplarý ateþe vererek,
Son bakýþlarý biri birilerinin yüreðine birer ok gibi devirerek.
Çekip ellerini aþkýn sýcaðýndan ayaza deðdirerek.
Gittiler dönüþe aðýr ayak,gidiþe yarým aksak
Bir daha dönmediler!





Nimet Öner
Sosyal Medyada Paylaşın: