NE YAMAN YOLCULUKTU
Kelimelerin anlatamadýðý
bir öyküydü hayatý
kahýr dolu bir ömrün aðýrlýðýný
taþýyamadý okyanuslar taþýyan yufka yüreði
onca metaneti çözemedi kördüðüm olmuþ yükünü
yetmedi karanlýðý yýrtmaða ak þafaklar için
acýlarla törpülenmiþti iradenin direnci
köprüler atýlmýþtý yolun öbür ucuna
kimseyle vedalaþmadan girdi
gerçek sýlasýna yol alan yolculuða
kadere razý olmuþlar gibi.
Ýlkyazdý
kelebeklerin uçuþlarýna karýþtý ruhu
özgür hayata kavuþmuþlar gibi.
Zamansýz mý desem bu yolculuk
henüz tomurcuða durmuþ sabiler kime emanet
güvendiði bahçývan kim
cevaplanmamýþ nice soru varken
neydi telaþý sanki
zifaf odasýna koþanlar gibi.
Kurulmuþ bir tahtta dört omuz üstünde
ne yaman yolculuktu
yurdunu yitirmiþ sultanlar gibi.
Çocuklarý yetim þimdi
kýþ tüneyecek iliklerine
tütmeyen bir ocak baþýnda
tiril tiril üþüyecekler ömürlerince
dillerde kalacak özlemleri çiçeklerin
gözbebeklerinde gizlenir hüzün
onlar, Allah’a emanet artýk
mahsun dualar gibi.
Elbette zaman ilaç gibidir
zamanla gülse de yüzleri
bir þeyler akacak hep yüreklerine
bütün yetim çocuklar gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Sait ULUÇAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.