SEN YOKSUN

Yýlgýn bir gece körlüðü düþtü gözlerime
Sen yoksun.
Dipsiz dehlizlerde hapsedildi düþlerim
Oysa
Bir cemre bekliyordu yüreðim
Yanarken karanfil kýzýlý ateþlerde özlemlerim
Sen yoksun.

Uçurumlardan atýldý
Bilinmeze savruldu ümidim
Yarasalar çaldý güneþimi
Karanlýkta kurþunlandý gülüþlerim.
Harcai bir sevdaya esir alýndým
Sen yoksun.

Volkan yüreðimde lavlar akýyor
Bense üþüyorum
Kuþlar dayanmadý bu acýya
Hüzünleri yükleyerek kanatlarýna
Göç ettiler baþka iklimlere
Peþlerinde bir ben aðlýyorum
Sen yoksun.

Kederler kuþatmasýndayým
Kurudu içimden akan nehirler
Denizler boþalýr gözlerimden
Sana akmak ister
Sen yoksun.

Dört mevsim hazan
Kefenlendi gamzelerinin kýyýsýnda açan
Yediveren gülleri,
Üþüyorum
Ýçimde kýþ kýyameti.
Ölebilirim bu akþamýn ayazýnda
Sen yoksun.

Yuvasýný bozmuþ bir zalim
Üþüyor avuçlarýmda bir serçe
Örseleniyor ruhum
Sýcak bir yuva arýyor gözlerim
Yitik evimin saçaklarýnda.
Bahar, uzaðýmda kalmýþ bir düþ
Hüzün devþiriyor sarý eylül
Düþe kalka yürüyorum izbe sokaklarda.
Yalnýzým
Sen yoksun.

Uçurtmasý vurulmuþ bir çocuk
Siliyor gülücüklerimi
Ve kanýyor umuda yazýlan türküler
Ölmek kurtuluþ olur bazen
Suyumu kim ýsýtacak
Sen yoksun.

Eþkýyalar sarmýþ dört yanýmý
Bombalarla param parça gecelerim,
Þehitlerle gün akþama varýyor
Cehennem ateþi düþüyor evlere
Yýkýlan babalarýn ahlarýyla
Her gün yeniden kanýyor düþlerim
Analar aðýt yakýyor
Sen yoksun.

Mohaç yasta, eflak kederli
Yesi, Tuna kan akýyor,
Kar yaðdý kýzýl elma sevdamýza
Altaylardan Tuna’ya at koþturan yiðit
Seni bekler
Sen yoksun.

Karabað, kara baðlar
Türkistan’ýmýn baðrýnda zehirli hançer
Ýçim kanar
Camiler öksüz ve ezansýz
kan aðlar
Kerkük, boðazýmda düðümlenen bir hýçkýrýk
Türküleri acýlý
Türküleri umutla kanlý býçaklý
Sensiz gecelerin ayazýnda
Gel diyor çýðlýk çýðlýða
Sesine hasret Kerkük
Sen yoksun

Kuþatma altýnda dört yaným
Yüreðimin doruklarýnda kar, boran
Ustura gibi kanatýyor ciðerimi soysuz medeniyet
Ben tarafým
Arafta kalmak ar gelir
Sen yoksun.

Hüzünle yýkanmýþ duvarlarý Kudüs’ün
Sen deðil miydin kutlu mirac’ýn kutlu þahidi
Ey Mescidi Aksa bir kandil gibi doð karanlýk geceme.
Kudüs yetim
Kudüs sahipsiz
Kudüs küskün
Kudüs aðlýyor ve akýyor gözyaþlarý avuçlarýma
Kurtarýn beni diyor
Sen yoksun.

Umuda el edenlerin bedenlerinde patlar bombalar
Ülkemin orta yerinde
Kýyýya vuran Aylan’ýn cesedi deðildi
Ýnsanlýðýn utancýydý üþüyen
Birer Ebabil kuþu her Filistinli çocuk
Suskunluða büründüm çaresiz
Sen yoksun.

Kýrýlsýn zalimi alkýþlayan ellerim
Bahar gelecekti sözde bahçeme
Payýma düþen
Zindanlar,
Kýþýn ayaz ve karanlýk gecesi,
Ruhumu yýrtan Rabia’nýn çýðlýðý.
Daraðacýnda sallandý bedenim
Firavunlarýn ülkesinde
Sokaklarda sürüklendi cesedim
Selasý veriliyor bir þairin Trablusgarb minarelerinde
Sen,
Sen yoksun.

Mehmet Sait ULUÇAY

Sosyal Medyada Paylaşın: