bu gece yine bir þeylere ihtitacým var hey! derken þýmaran sese eþelensin diye üstümdeki ölü topraðý ateþlenen alnýmý avuçlayacak ele kaçak çaya kahve rengine beni bir kibrit çöpü gibi tutuþturan nefese adýmý anýnca aðýz dolusu gülüþlere çekilmiþ perdelere..
ama uðundu rüzgar baþladý yaðmur herneyse....
yaðmur canýdýr göðün gah daðlara düþer gah çöllere düþer þimdi de bitimsiz "muttarit muhteriz darbeler"* gibi içime içime...
sana bu lacivert gecede þiir ile sabah ezaný arasý suskunluklarý elleri yalnýz bakýþlarý boþ hayalleri sonsuz yürekleri varoþ adamlarýn hikayesini de anlatmak isterdim ama kaným yaðmur gibi göðerdi þiire..
aðýr hüzünler savuþtururum böyle gecelerde ilikleyip karanlýðý sabahýn aydýnlýðýna acý tatlý sulara ayetler üfleyip seni çaðýrýrdým ya mezar çukuruna dönen aðzýmla ama biliyorsun iþte herneyse...
ah bu yaðmur olmasa bu anlatýlýdýkça saðanak saðanak bu geceleri göv gündüzleri ebemkuþaðý bu yaðmur hepsi hikmetinden sula edilmez takdiri ilahi ve bu hüzün yivli mim gibi sokulmasa yüreðime sana gözlerimi de anlatýrdým vallahi...
umut varsa açar gül söner ateþ savrulduðum bu yerde solar rüzgarýn uðultusu bitkin dalga kýrgýn nehir varýr elbet menziline birkaç yaðmur eðriciði derken..
acý derin keder uzun þiir kýsa parlement öksürüyorum gecenin böðrüne herneyse...
*Tevfik Fikret
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.