Umut Işığını Kollar

Uzun mu uzun yollarýn bitiþleri,
Çýkmýþsýn bir defa sonunu düþünmeden,
Dört kolla sardýran sarmaþýk ipi,
Birde engelleri koymuþ dað gibi,
Sardýkça sardýrmýþ, dönülmez gidiþleri.


Beynini oyalayan hayali de olmasa,
Çekmek zor olurdu bunca eziyeti,
Tüm gücüyle dayanýrdý bu hükme,
Semer gibi sýrtýnda, taþýdýðý yükünü,
Ýndirmek kolay deðil,gel de dizini bükme.


Nereye kadar sürecek bu zulüm,
Sýnavýný geçtikçe bölüm bölüm,
Ne artý ,ne eksi dosdoðru iken yönün,
Daha ne kaldý ki, tek çaresi midir ölüm ?
Bir nefes sadece alýp verdiðin,
Aðmalý ise gözler, neye yarar serdiðin.


Dilinde tüy býrakmaz anlattýkça,
Boþ duvara konuþursun kavle almaz,
Zorla kafayý bozdurur týrlattýkça,
Öyle acayipdir ki kimsenin ruhu duymaz.


Davulun sesi uzaktan hoþ gelse de,
Kalbini göremezsin, giremezsen içine,
Kafaya taktýklarý garip böðrü delse de,
Sýzým sýzým sýzlatýr kafesinin solunu,
Dermansýz derdi ile bulamaz ki yolunu.


Tabanlarý incinse de þikayet bile etmez,
Dizlerini çözdürür koþarken adýmlarý,
Yoluna taþ koyan, kaderin gücü yetmez,
Öz güveni var iken, bütün engel açýlýr ,
Mevlasý yanýndayken ne de güzel aþýlýr.


Cana bile mal olsa, aþýlacak bu yollar,
Haklý haksýz yönleri, ortaya döküldükçe,
Toplar bütün cesareti,dilleri çözüldükçe,
Sonu huzurdur yolun,umut ýþýðýný kollar.



Nesrin Önem Demir
07 12 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: