Serinletmez sultaným, sevda ateþtir yakar.
Hiç boþuna uðraþma, aþký donduramazsýn.
Yürekte alev yoksa közde gezsen ne çýkar?
Zaman harcama boþa, buzu yandýramazsýn.
Ormaný yakan olsa, bir baþkasý söndürür.
Ütü kumaþa deðse, belki biraz göndürür.
Alev almýþsa yürek, dumaný baþ döndürür.
Nil Nehri’ni getirsen, kalbi söndüremezsin.
Sürü otlarken dinler, kavalda yanýk sesi.
Yanan kamýþ deðil ki, çobanýn kalp nefesi.
Ýnlese daðlar taþlar, mest etse de herkesi,
Kuzuya dadanmýþsa, kurdu kandýramazsýn.
Mala mülke bakýp da, kendini senle yorma.
Sevgini sunar iken, tartýda cimri durma.
Hesabý kötü yapýp, makasý eðri vurma,
Kýsa kalýrsa kefen, çekip sündüremezsin.
Göz alýþýr siyaha, güne gebeyken gece.
Zehra aldatmýþ iþte, büyü sade bir hece.
Uzaklardaki zühre, sanýrsýn ki bir ece.
Gün zorlukla doðsa da, artýk yunduramazsýn.
Mýzrabýn bir ucunda, sevdanýn kalbi atar.
Vurur ince tellere, düþlere hayal katar.
Sakýn bir þey söyleme, hemen kaþlarý çatar.
Âþýk dile gelirse, lafý sindiremezsin.
Suskun insanda yürek, pompalar sessiz isyan.
Birinden deðer görse; sever, baðlanýr o an.
Öyle bütünleþir ki; bir fiskeyle donar kan.
Çýkar can bedeninden, geri döndüremezsin.
Coþkun deðil dalgalar, Asi durgun akýyor.
Semanýn gözyaþlarý, köpükleri yakýyor.
Yolu kesilmiþ sular, maviliðe bakýyor.
Hem denize set çekip hem suç konduramazsýn.