TEBESSÜMLER YAĞMAZDI BU KENTE
--hayatýn bize býraktýðý izler
yetim çocuklar evladý için gözyaþý döken Anneler ---
...
zamansýzlýk yaðarken kentimize
avuçlarýmýzda çoðul yaralar birikti
hiç umut yaðmurlarý görmedik
gözlerimizdeki ýslak sýzýntýyý saymazsak
daðýlan yerimizden vurulurduk
anýlara yüklediðimiz
barýþ mektuplarý düþler
gökyüzünde süzülen güvercinler
soluduðumuz nefes kadar anlamlýydý
her çýrpýnýþ bir hayattý
cansýz resimler gibiydik
sararmýþ hüzünleri taþýrdý yüreklerimiz
ve ilk adýmý atan bebek kadar
ürkek korunmasýzdýk
yalnýzlýðýmýzý içimizde saklayabilecek
kadar yetiþkin
hüzünlerimizi giyip
ölüme gidecek kadar yaþlý
ve tebessümler
vitrin camlarýnda tutunan
toz zerrecikleriydi
yalýn acýlar sever olduk
yalnýzlýðýmýzý biriktirmek
anlam kazandýrýrdý sözcüklerimize
ve o soðuk musallayý hissetmek
bitmeyen acýlarýmýzýn
kabuk tutmayan yarasýnýn
acýsýna katlanmak gibiydi
kendi yalnýzlýðýmýzda boðulurduk
biraz hasarlý tek kelimelik
ve
hayata baþ kaldýrýþtý
karanguda gizlenen sessiz çýðlýklar
tebessümler yaðmazdý bu kente kuraktý dudaklar
....
hayat parkurunda huzurlu yaþamanýn birazda ‘insanýn kendi elinde’ olduðunu biliyor muyuz ?
MELTEM KINIC
Þiirime sesiyle hayat veren Mehmet Yýldýrým’a en kalbi teþekkürlerimle..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.