SENSİZLİK
....
Gecenin sessiz koyu karanlýðýnda
sensizliðin dakikalarýný sayýyorum yine
ay ýþýðý tel tel süzülüp dökülüyor
penceremden
saat gecenin üçü
sana soneler dökülüyor kalemimden
yine sensizlik vuruyor yüreðime
gözyaþlarým süzülürken beyaz sayfaya
mürekkebime karýþýyor damla damla
ve ben yine sensizim
sessizliðin zindanlarýnda
hasretini çekerken yokluðundaki acýyla
sensiz bitmiþ gecenin sabahlarýna uyanýyorum
her zamanki gibi
zaman geçtikçe daha çok artýyor
dayanýlmaz oluyor içimdeki yürek sancým
daha çok acýtýyor canýmý
sensizlik çekilemez hale geliyor
sensizliðin de yine bir gün daha aðarýyor
sevdiðim
yokluðuna alýþamadým
senin izini arýyorum bu koca þehirde
cadde sokak soruyorum seni her gördüðüme
ama yoksun
senden kalan izlerinide
beraberinde götürmüþsün sanki
sensizliðini salýp gitmiþsin koca þehre
üzerime yýkýlýyor koca kentin duvarlarý
yokluðunun enkazýnda kayboluyorum
gün gün tükenip bitiyorum sensizliklerde
her geçen gün bir ben alýyor benden
kendime kalamýyorum
sen elimi tuttuðunda heyecandan titrerdi ellerim
þimdi sensizlikten titriyor sevdiðim
sanki içimin güler yüzüydün
varlýðýnla bana hayat veren
yaþama sevincimdin
mevsimi kýþ olan gönlümde güneþ
karanlýk dünyamý aydýnlatan ýþýk
rengarenk gök kusaðýydýn
sen yüreðimde deðildin ki yüreðimdin
aldýðým nefesim
oysa
sen bende her þeymiþsin
ve ben bu gece
sensizliðini içimdeki bitemeyecek sevgimle
ilk bulustuðumuz yerde
sonbahar yapraklarý üzerinde sensizliðinle
bitirdim
....
MELTEM KINIC
Þiirime sesiyle hayat veren Adnan Ergüler’e en kalbi teþekkürlerimle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.