Sana bir þey söyleyim mi birader?
O taþ gibi sine bitmiþ, hýþ olmuþ...
Yürümeye baþlamýþtýk beraber;
Bahar geçmiþ, yaz, güz derken kýþ olmuþ!
Nerde kaldý aþ peþinde koþmamýz?
Ýþtiyakla dere, tepe aþmamýz...
Dizlerimiz kan içinde düþmemiz;
Þimdi onlar; karabasan düþ olmuþ...
Ne hülyalar kuruyorduk o evde...
Zaman yaktý, eridi gitti gövde!
Çeþmelerden içerken bir tas sevda;
Hayallerin hepsi soðuk duþ olmuþ...
Pencerenin önünden kaç yýl geçmiþ?
Saymadým bu sokaktan kaç kul göçmüþ!
Hayatýnýn kýymetini kim ölçmüþ?
Gençlik uçmuþ, kanatlanmýþ kuþ olmuþ...
Hem uhrevi, hem dünyevi okurken;
Bilgileri ilmek, ilmek dokurken...
Yürünen o, yollar derin çukurken;
Dünya dönmüþ, ayaklar hep baþ olmuþ...
Çýkamadýk hayat denen gizlerden...
Biraz ketum kaldý dünya bizlerden!
Koþturmaktan bitap düþtük dizlerden;
Eklemler hep kireç olmuþ, taþ olmuþ...
Birken iki, ikiyken beþ olduk ya!
Hem severken, hem sularken solduk ya!
Kalp baðýnda çiçeklerle dolduk ya;
Fidanlar meyveye durmuþ, hoþ olmuþ...
Gençlik elde iken âlem ýþýrken;
Ýnsan gücü ne zorluklar taþýrken…
Her gün biraz finale yaklaþýrken;
Apaydýnlýk günler artýk loþ olmuþ…
Þimdi dönüp o geçmiþe baktýkça;
Hatýralar içimizi yaktýkça...
Bir dost bulup derdimizi döktükçe;
Maziyi yâd eden gözler yaþ olmuþ...
Antalya-2015/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.