Hestia
Ekranda bir þiir vardý, okudu sessizce. Dýþarýda sulu kar, aklýnda Nazým... Tahir’le Zühre kadar, Piraye’ye Mektuplar kadar, Mavi Gözlü Dev kadar derindi düþünceler. Þiire baktý yeniden, bir of çekti. Kýzdý kendine, yazmamalýydým bunlarý, dedi, tümünü yakmalýyým... Kendinden utandý sonra, yanmasý gerekenin þiir olmadýðýný anlayarak... Yazmalýydý, hep yazacaktý, Nazým’ca olmasa da... Kendince yazacaktý, akana kadar damardaki tüm kaný, son sayfayý da kanýyla imzalayacaktý.
Ayaða kalktý ve mýrýldandý yeniden: Hestia...
Mavi, eli kalem tuttuðundan beri þiir yazar, þiir okurdu ama bu baþka bir þeydi artýk onun için. Bir trans hali adeta, bir kendinden geçiþ, bir kayboluþtu. Baþka nesi vardý ki dertleþecek, sadece dizeleri ve Hestia...
Huzur dedi, biraz yüksek, neredeyse baðýrýrcasýna. Huzur, yalansýz, hilesiz, çýkarsýz... Sadece huzur... Ve huzurun tanrýçasý Hestia...
Yangýn yerinden kurtarýlmýþ
Ýnce bir kitap ciltsiz, sararmýþ
Sayfalarý kýrýþ kýrýþ
En çok da’ inan’ sayfasý yanmýþ
Yarýya kadar kývrým kývrým
Bir resim var yanýk sayfada
Ýki insan sarmaþ dolaþ
Sanki çýðlýk atýyor
Yanmýþ
Forsa geliyor aklýna sebepsiz
Boþa çeke çeke kürekleri
Hala cezasý tamamlanmamýþ
Bir kürek mahkumu
Yaþlý ve yorgun, canlanýyor aklýnda
Meðer ki ,her kürek atýþý
Boþa geçen ömrün cezasý
Harcanmýþ
Müebbete dek sürer mi bu
Kim bilir
Birden dönüyor sayfalara
Hepsi için için yanmýþ
Tutamýyor elinde
Öylesine sýcak
Ve anýlarý kararmýþ
Ki yakýyor deðdiði yeri
Ve
Sayfalardan düþen bir kartpostal
Huzurun tanrýçasý Hestia
Ýþareti mi bu yoksa
Kül olmuþ kitabýn yeniden doðuþuna
Hiç sönmeyen ateþi elinde
Bakýyor mahzun ve derinden
Ruhsal bakire Hestia...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.