Sessizce dua eder ýþýðýn sesi Kum rengi gövdesiyle bir kumru Eþlik eder sana þuri Gözleri koyu kýrmýzý Dal parçasý yuvasýnda Ýlmek ilmek ördüðü sevdasýna Aðlar Ölmekte olan eþe sevgiyle Bakar çaresiz Dalar uzaklara Sonra susar þuri
“ Kan gidiyor Ana rahminden bir can gidiyor”
Bak Aðlayan çiçek de duaya durmuþ Kimbilir o neyi yitirdi Ve bir toprak yürekli ana Ýçi sýzlarken derinden Kumruya dost þuri Çiçeðin gözyaþlarý kan rengi Sel olmuþ akar Süzülürken yürekten ince bir sýzý Ruh esir,beden küskün Ve yanar þuri
“ Kan gidiyor Ana rahminden bir can gidiyor”
Doðmamýþ bir can Bakamadan göðün rengine Söndürür ýþýðýný þuri Bak kumru artýk yalnýz Bütün gözyaþlarý kurumuþ Güneþse kan sýcaðý Ama üþür þuri
“Kan gidiyor Ana rahminden bir can gidiyor”
Sosyal Medyada Paylaşın:
azizeilknur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.