ne zaman nerde þimþek çaksa, yaðmur oluyorsun yoksun ne zaman nerde bir þimþek çaksa aydýnlanýr bedenim; çýrýl ve çýplak bir yara olurum saçtan týrnaða..
gök kanýyor diyorum ve ardýndan çipil bir iç ses; gök kanamaz! evet gögü kanatmak isteyen her þair bilir ki gök kanamaz yalandýr ve fakat kanamalýdýr bir yerlerde birþeyler budur þairin telaþý kanamalý bir beyin her sesi kanatmaya meyillidir budur þairin sanrýsý göksel sesler; en çok göge öykünen ve acýlarýný yere yakýþtýramayan þair sözlerinde hazandýr!
her derinliði biraz daha derinleþtirmek için gürler gök ve yýldýrýmlarýný þimþeklerini salar üstüne yitik bir çukurun oysa çukurlara en çok yaðamayan yaðmurlar yakýþýr. ve bu göksel azarlanmalar hiçbir çukurun umrunda deðildir onlar zehirli dillerden akan irinlerle dolma teleþýndadýr ve fakat hiçbir dilin hiçbir zehri hiçbir boþluðu dolduramaz...
velhasýl; gök Allah’’ýn çukurudur ve hiçbir deveranla dolmaz ki göðe benzeyen suretler de boþluklarýný Allahtan almýþ birer uçurumdur sürer gider dolmaz ve iflah olmaz! Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.