Sen bilmeden, seni özledim. Tirmanamadim dað tepelerine, Sende inemedin dað eteklerine. Ben seni güneþ açan yüzünde, Yýldýz çýkan gözlerinde sevdim. Sen bilmedin. Saklý bir kent gibi hapsettim, Gözlerime bakýþlarýný, Avuclarima sýcaklýðýný. Rüyalarým sana çýktý, Gecelerim, gunduzlerim sana. Sen bilmedin. Bir dað baþý yalnýzlýðý koydun içime, Çökmüþ bir çocuk koydun duvar diplerime. Ýçim acýdý da sensizlikte, Bir çýðlýk katamadim sesime. Sen bilmedin. Maviye boyadýn saçlarýmý, Yüreðimi beyaza, Parmak uçlarým kirmiziydi ellerinde, Gulusunde takýldý aklým, Suskunlugunda yandý caným, Sen bilmedin. Ben seni özledim Sen bilmedin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nermin Yildiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.