ister inanýn, ister inanmayýn geçen kýþtý ya ocak, ya þubat ben çaldým Ýstiklal tramvayýný maviye boyadým sonra her yanýný iki kat çorap giydirdim üþüyen ayaklarýna kulaklýklý bere yün fanila,iç donu kimseler tanýmadý , þehir hatlarý vapurunda onu
Kadýköy’den birlikte yürüdük Kalamýþ’a birer sigara yaktýk turþu suyu içtik kaydýrak kaydýk, tahteravalliye bindik salýncak sallandýk, balýk ekmek yerken deniz manzarasý sebepsiz gülüþtük sokaklarla esmer bir kýza ýslýk çaldýk kaþla göz arasý
Kalamýþ’tan Moda’yý seyrettik soðusun diye beklerken ters çevrilmiþ kahve fincanýný kabarmýþ bir yüreðin sýktýk canýný söyleþtik, eðleþtik Münir Nurettin dinledik uzaða dalmýþ bakýþlarla martýlara simit attýk, çatapat patlatan çocuklarla
iyi geldi bu kaçýþ dedi , dönüþ vapurunda yorgunmuþum, yaþlýymýþým, kimin umurunda yaz mý, kýþ mý? sýcak mý,soðuk mu? insan haklarý var da tramvay haklarý yok mu? elimi sýktý, hoþça kalýmla vedalaþtý ister inanýn, ister inanmayýn ben çaldým istiklal tramvayýný geçen kýþtý...
suadiyekasýmikibinonbeþ Demir Mutlugil
Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.