tüm daðlarýna sustum hüznüm tek sek yalnýzlýðýnla muhatap ve dünyalardan kopuk kendime ayrý bir þehir kurdum kusursuz bir ayrýlýða da geç...
günün aydýnlýðý taþ ummadýðým bir karþýlaþmaydý hayat kalbimde rotasýz bir ölüm seyirde defter tuttuðum gecenin ilk ve son sayfasý yýrtýk en sevdiðim þarký ortasýndan yitik...
iç duvarlarý çiçeklenmiþ çocukluðumun pencerenin buzu eriyip belirince yeþili yüzünün bana mý dönük ömrüm sendeyse vakitli vakitsiz yenik...
"hiçbir bulutu gözümden kaçýrmadým sýrtýnda güneþi eksik yaþanmamýþ sevilerden emekli bir ihtiyarýn öðlen sonu çocuklarýn gidiþine aðlamaklýðýný aðaçlarým hep seninle konuþmamýzý bekledi son günlerinin düþlerinde yürümeye düþkün bir hastanýn soluðunun kokusunda týnýn eski günleri özlemeye sýðmýyorum kendimi sonsuzluða ayarlýyorum"
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.