gözlerin düðmeleri yüreðimin bakýþlarýnla iliklerim açýk yaralarýmý sonsuzluk iki tanedir böylece yalnýzlýk bir...
sonsuzluk iki kere kahve rengi sevda bir kere kara yalnýzlýðý yaðmurla sulandýrmadan çöllerindeyim çýplak gerçeðin...
gece yolculuklarý gibi huzurlu güz vakitli öyküler kadar aðýr kimsesizliðimde senin bile kendinde göremediðindeyim kirlettiðin yalnýzlýðýmda...
belki farkýnda olmadan kaçtýn temiz uzaklýklar yaþamak adýna ki günbatýmlarýna iðdiþ düþlerinle kendini aramaya korkak anýsýz bir ömürle...
"yorumsuz akþamlar esiri sokaksýz ara naðmeleri unutulmuþ eski bir ezgi gibi eksiltilmiþ ölümü bilmiyor hayatý unutmuþ seni unutmak"...
yollar üzerine düþündüm hep umut molalarý verdim kendime affederek yalanlarýný çözemediðim bu kendiyle çeliþkili çeliþkiden kaçmak için... yollarý düþünmek aþmaktan zor seni affetmek sevmekten þimdi son molamý veriyorum seni ilk unuttuðum yerde...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.