SENİ SENSİZ YAŞAMAK
Susmaya yeltendi dilim,kulaklarým duymaya,
Acýya yeltendi ruhum.
O kadar kaybettim seni,ne kadar yeltendimse bulmaya.
Þimdi bir þiir gibi okþuyorsun sesimi,
Okunmaya yeltenen bir þiir gibi.
Göz kapaklarýmdan düþüverecek ömrüm,eðer okursam.
Kalbim þiddetli bir kriz geçirecek sanki,
Yýðýlýverecek kalemim yazmaya kalksam.
Uzaksýn bana,
Kelimelerim de anlamlarýndan o kadar uzak.
Bir baþka coðrafyada,
Ayný havayý soluyorum senle,
Ayný bardaktan içiyorum suyumu,
Ayný yollardan yürüyorum.
Ayný yaðmurda ýslanýyorum saçlarýnla.
Ne kadar ayrý dünyalardansak,o kadar ayný þeylerden ürperiyorum.
Saatimi,ne zaman dokunduysan tenime
O zamanda durduruyorum.
Þarkýlardan senin dinlediklerini dinliyorum.
Sözlerimi bile senin söylediklerinden seçiyorum.
Bazen yerli yersiz kendimden geçiyorum.
Sarhoþ oluyorum denli densiz.
Ve acýlar çekiyorum senli sensiz.
Ama en çok da sensiz.
Kahraman YILMAZ/02.11.2015/Çorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.