SEHA

Sen benim ümit nöbetim,aþk þarkým,fýrtýnam,uykusuz gecelerde beklenen uykum,
Yükseldikçe yerden adým adým,uzaklýk korkum..
sabahlamalarým,açlýðým,aþksýzlýk guruldamalarým...
Kalbimin taa dibinde,kendimi bile çekip aldýðým gezegenimsin,
Tesbih taþýnda damalarým...

Yaslanýmlarýmsýn benim,yas tutmalarým,yastýðým
Sensiz gecelerde baþýmý aðlaya aðlaya bastýðým,
Kin tutmalarým,öfkem,dostlarla çay içmelerimsin iþ aralarýnda...
Köy gezilerim,þiirlerim,çorbama sýktýðým limonsun belki...
Kuru ot yýðýnýmsýn,gönlümün kýraç karalarýnda...

Sen belki bensin hatta,benden daha ben,
Nasýl hem içiçesin benle,ve neden ayrýsýn ben iken benden ?
Sanma Tanrý’ya açtýðým elim,þikayetimsin artýk,
Gidiyorsun !
Sen bundan böyle bana yetimsin artýk...
Sosyal Medyada Paylaşın: