her daim gözbebeði kahkaha atýp, pervasýzca þiirlerini pataklayan, aðlatan kadýn! kalemini öfkeden çýldýrtan, duyarlý kanatlar taktýran, direniþ çiçekli uçurumlara sevdayla atýlan kadýn! içindeki tel örgüyü nasýl aþacaðýný, gölgesine öðreten kadýn! söyleyiver aþk dediðin kaç kiþilik ki! ya da kaç kiþiliði var; ne menem bir þey ki, aþk aþk deyip de, bir türlü dilimizden düþüremediðimiz, bizim böyle acayip, üç boyutlu düþlerimiz mi var!
birisine hiç bulunmadýðý bir yerde, olmadýðý bir zamanýn akrebinde yelkovanýnda dokunabilir miyiz ki yar?
-ki ancak “yar” olan kendisini bilebilir!- ve benim seslendiðim ümitvar olmayan kocaman bir boþluk var…
söz gelimi deðil bütün bunlar; umulmadýk, beklenmedik bir seherde birisine tiril tiril en üþüdüðü anda ve yerde bile, gün aydýn olur, soluðunu öpebilir miyiz? onu bir’e bir çiçeklendirebilir miyiz? i mgenin dibine vura vura, birini çýlgýnca sevebilir miyiz? binlerle sarmaþ dolaþ olup da binlerde bir’i bulabilir miyiz?
(…) bir ben biliyorum ardýmda býraktýðým þu üç noktanýn kucaðýnda uyuyan yazýlmýþ, yazýlacak bana kalan neler var?
sevme sen yine de olur mu; “hiç”bir þairi yar! dilimde pelesenk etmiþim; “yar” demek “uçurum” demek deðil mi diye… -ki ancak “yar” olan kendini bilebilir!- ve benim seslendiðim ümitvar olmayan kocaman bir boþluk var…
bunun basýncý var, rip akýntýsý var, olmadý vurgunu var… þair sevmek zor iþ olsa gerek benim güzel þiirdeþim; þimdi söylesem sana “yürek iþçisi” Ahmed Arif’im; ki ben þair bile deðil, “þair müsveddesi”yim…
Hidayet DAL/Can Sokaðý Lambalarý 29.11.2015 Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.