tebessümle karýþýk, gönüllü suskunluk bu. hazaný yok meltemlere sarýlan, eþinip duruyor iþte bazen suskunluðum; hýþýrtýlý eteklerinde... iki þehvetli diþiyle aykýrý düþlerim var kavruluyorum aþka düþkünlüðümden…
biri þiir tabii ki; öteki yalnýzca sen!
billahi söylemem bir daha sevdiðimi, bu kez, çok beklersin çooook! hem söylesem ne olacak ki? hep ayný terane... baþýma geleceði de bilirim ben!
edebiyat da parçalarým þimdi; düzerim methiyeleri damýtýrým sözcükleri, demler dururum sana ay ýþýðýnda. sen de dersin ki; içelim de güzelleþelim, vay gülüm vaaay!
þimdi çal istersen; çal sen yalnýzlýðýn sokaðýndan çal beni can evimde ezgiler söyle… istersen koy cebine çocuklar gibi de þen ol çýkar cebinden oyna benimle, evir çevir gider sýkýntýný…
hayalinle yapýþ yakama, sar/s beni kendime geleyim. bilmediðin bir kente götüreyim; âþýklar kenti, gondol sefasý; la venezia san rialto, bu bir düþsel resital arya çalsýn müzisyen; þarap kadehleri elimizde, boþ ver þarabý bebeðim, salayým sulara kadehi, say ki seni içeyim…
diye söylemem. bu kez kendi kendime söyledim; içimden!
hidayet dal/Can Sokaðý Lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.