Bir gün ben de gideceðim; Ölümün esmediði dallara konacaðým. Belki bir çukurda açacaðým gözlerimi, Belki de cennet kokacaðým…
...
Nereye gitsem, Birisi görür beni… Bu âlem, Baþka âlemlere götürür beni. Hayallerim, önünde savrulur, Kuru bir dal gibi. Nereye gitsem, Birisi görür beni… Alýcý kuþlara yem olur güvercinlerim. Tükendiðimi günden güne Eridiðimi görürüm. Kimseler görmeden beni, Nasýl sýr olurum?
Sanki daðlarýn enkazý var üzerimde; Her gün bir dað yürür üstümde Ben de yürürüm… Gitmek istediðim diyarlarý düþünürüm. Bu cenneti bulamam yeryüzünde; Her gitmek isteyiþimde vazgeçerim. Altýn kafesimde Azat olunmayý beklerim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşar Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.