İstanbul Hatırası

Yine akþam oldu.
Karanlýk, bütün karalýðýyla
Çöktü üstüme.
Düþünceler sarmaþ dolaþ uykusuzluðumla…
Yoruldum!..
Aynalara tarif edemediðim güzelliðini
Bir hüznün kývýlcýmýnda ararken,
Yoruldum!..
Geçen þu iki günde hasretin
Gözbebeðinden vuruldum!..

Aðlamak istedim, olmadý!..
Kýramadým gözyaþlarýmýn inadýný.
Bütün burukluðumla sustum!
Hem, kim vardý ki konuþacak?
Mahzundum, Ýstanbul mekanlarýnda!..

Sonra, çýðlýðýný duydum martýlarýn
Bakýþlarýmla alkýþladým gökyüzünü.
Öylece seyrettim!..
Ýndirmedim baþýmý, indiremedim,
Büyük binalarýn tepesinden.
Aldýrmadým sitemine ayaklarýmýn.
Yürüdüm!..
Pazarlarýný dolaþtým.
Binlerce kalabalýkta yalnýzdým!..

Olmadý!..
Ýkince defa ýsýttým çayýmý
Katýk yaptým böldüðüm ekmeðime.
Sonra, seni çektim içime;
Dýþarýya beni býraktým!..
Sessizliðinde bir sesi varmýþ…
Ürperdi içim, korktum!
Uykusuzdu özlemlerim.
Her esneyiþimde “Yuvam” dedim.
Dalmýþým…
Çocuk sesleriyle uyandým.
Oynuyorlardý, Ýstanbul sokaklarýnda…
Sosyal Medyada Paylaşın: