Ýmkan’sýzýndým sadece
çýkamadýðýn dört hüzün yürek duvarýna astýðýn
þimâlsiz resimdim belki de.
...ucu yanmýþ mektuplarým þahidimdir ki
çok sevmiþtim seni !
Sensizliðinde s’üzülürken
ben geceye
parmaðýma taktýðýn yüzük,
yüreðime býraktýðýn ateþle niþanlanýrken
biz çoktan nikahýna oturmuþtuk ayrýlýðýn,
kýymýþtýk geleceðe.
Saçlarýmý taramak huzur veriyordu
biliyorum sana
sevdamýn bayraðý dediðin
o dalgalarýnda
t’arýyorum þimdi seni.
Bahanelerle yaþlandýrmaya lüzum yok
býrak baharýnda yumsun gözlerini sevdam..
Býrak en güzel çaðýnda
gençliðinde gömeyim kalbimin sýð köþesine
ki
aklýmda nefretle ihtiyarlamýþ sevgin kalmasýn..
Alnýma sürdüðün sevdanýn karasý
kurþuna çevirmiþ olacak ki duygularýmý
ayaklarým taþýyamaz oldu bu yüreði.
kýyasýya mecâlsizim..
-ah baþýna buyruk kýnalý sevdam, kaldýk yine koyu karanla baþbaþa ...
Oysa;
eski salonlarda kilim dokuyan iki gönül olacaktýk
Sen bakýþlarýna beni nakþeden,
ben bakýþlarýnda kaybolan iki zanaatkar..
Nâfile..
çek artýk ellerini sevda/m/dan, kirletme onu da bahanelerinle..
ve kal,
dön’me gittiðin o vefâsýzlar þehrinde...
...