O KADIN

[ italÝK

Alnýnda hazan rengi bir süs, kýzýl kâkülü,
Kendi, hep ilkbaharýn en taze seherinde...
Bülbüllere göz kýrpýp, iþmar eden güz gülü;
Hep, aþka davet gizli, bakýþýnda, derinde...

Aþka aþýk bir kadýn, o sevdaya müptela,
Böylece güzel kalmýþ, zaten her yaþta hâlâ.
Umut daðýtan fener gözlerindeki elâ,
Her füsunkâr bakýþý, bir vuslat deðerinde...

Ömrün hazaný ama, gönlü bahar, yaz onda,
Tanrý her þeyi vermiþ, iþve onda, naz onda.
Gönül çeler, can yakar, insaf biraz az onda,
Ne hýnzýr tuzaklar var, o elâ gözlerinde...

Saçlarýnda karanfil, teninde gül kokusu,
Ellerinde, sevginin o yumuþak dokusu...
Her haliyle güzel, þuh, o hâlâ bir içim su;
Cami hiç yýkýlmamýþ, mihrap zaten yerinde...

Ünal Beþkese

Sosyal Medyada Paylaşın: